Psalmista prosi Boga „Wejrzyj z nieba, spójrz…”. Dlaczego nie mówi od razu „nawiedź tę winorośl”? Po co każe Panu Bogu patrzeć?

Jest w tym jakiś obraz dziecka, które kiedy zrobiło sobie krzywdę, albo ktoś inny mu zrobił, mówi: „Mama, popatrz, co mi się stało!”, albo: „Tata, popatrz co mi zrobił!” I żadna mama na świecie ani żaden tata nie popatrzy się by powiedzieć: „Ok. Popatrzyłem się. Wracam do swoich zajęć”. Bo rodzice wiedzą, że spojrzenie jest tylko początkiem, że ten kto widzi i mu zależy, będzie zawsze reagował, że miłość nigdy nie patrzy się po to, by się tylko patrzeć.