– Ojcze mój! Twa łódź

Wprost na most płynie –

Maszt uderzy!…wróć…

Lub wszystko zginie.

Patrz! Jaki tam krzyż,

Krzyż niebezpieczny –

Maszt się niesie w zwyż,

Most mu poprzeczny –

– Synku! Trwogi zbądź:

To znak – zbawienia;

Płyńmy! Bądź co bądź –

Patrz, jak? Się zmienia…

Oto – wszerz i wzwyż

Wszystko – toż samo.

– Gdzie się podział krzyż?

– Stał się nam bramą.

[Cyprian Kamil Norwid]