Jest takie opowiadanie F. Kafki. Na zamku umiera stary król. Ostatnie uderzenia serca, powoli ustająca praca płuc, świat stający powoli za parawanem śmierci. Król ma ostatnie życzenie. Woła swego najwierniejszego posłańca i mówi mu, jaka jest sprawa.

Oto za miastem królewskim w starym domu mieszka pewien człowiek. Wygląda raz po raz przez małe okienko swego małego domku. Czeka na wiadomość od króla – już kilkadziesiąt lat…

Posłaniec zrozumiał. Zabiera się do wyjścia. Otworzył drzwi królewskiej komnaty. Zdębiał… Oto za drzwiami tysiące ludzi. Patrzy na dziedziniec – setki tysięcy. Patrzy na ulice miasta – miliony. Tłum ciśnie się do pałacu. Jeden przy drugim, ramię przy ramieniu, głowa przy głowie.

– Przepuśćcie mnie! – woła posłaniec.

Tłum milczy. Posłaniec nie może się przedrzeć. Posłaniec prosi. Tłum nie reaguje. Stoją nieporuszeni jak chrześcijanie pod chórami polskich kościołów, nie robiący sobie żadnego przejęcia z nawoływania miejscowego proboszcza.

Sytuacja wydaje się być przegrana. Król umiera… Posłaniec prosi… Stary człowiek nie otrzyma nigdy upragnionej nowiny…

Oto nadchodzą Święta. Król, któremu na imię Jezus nie umiera, ale się rodzi. To jednak nie zmienia sytuacji. Także On – Jezus z Nazaretu ma wspaniałą wiadomość do mnie, co Ciebie, do każdego mieszkańca ruczajowskiego osiedla, do Polaków, do Niemców, do Rosjan, do Zulusów, do każdego, który mieszka w małym i starym domku naszych przyzwyczajeń, zniewoleń, zabiegania, ucieczki od modlitwy, od miasta łaski Króla Królów i Pana Panów.

„Oto zwiastuję wam radość wielką” (Łk 2, 10) – to jest bezprecedensowa wiadomość, oto najcenniejszy dar – RADOŚĆ!!!

Używa posłańca – na imię ma anioł. Jego tubą Biblia. Przewodami tuby wiara i łaska.

Ale Jezus nie jest słabszy od tłumu, ani Biblia nieporadna wobec grzechu. On zwycięży śmierć i grzech, i niewiarę, i załamanie, i rozpacz, i bezradność wobec mafii tego świata.

Powiedzcie szczerze – czy chcecie uchwycić i na zawsze posiąść prawdziwą radość? To jest możliwe!

Oto poniżej 10 przykazań, by w Święta Bożego Narodzenia pochwycić prawdziwą radość a przez całe Nowy Rok jej nie zgubić. Są niezawodne bardziej niż świąteczne przepisy na ciasto. Bo autorem jest Bóg, a przepisane z Księgi Kucharskiej Wyśmienitego Serca – to jest z Biblii – z czytań, które będą nam towarzyszyć podczas świątecznych Eucharystii.

1. Bóg jest Dawcą prawdziwej radości – „Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele” (Iz 9, 2) – nie samochód, supermarket, profesura na uniwersytecie w Oxfordzie, czy … .

2. To radość z daru, któremu na imię Jezus – „Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu /…/ Albowiem Dziecię nam się narodziło” (Iz 9, 2. 5) – On jest największym prezentem, a nie podwyżka płac, sylwestrowa kreacja, czy…

3. To radość z tego, że Bóg króluje – „Pan króluje, wesel się ziemio, radujcie się liczne wyspy!” (Ps 97, 1) – jak wspaniale, że tu nie ma wyborów, w których wszyscy mogą być przeciw naszemu szczęściu!

4. Raduje się ten, kto wyzwolony z grzechów – „Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu” (Iz 9, 3) – nie ten, kto w grzechu szuka przyjemności.

5. To radość z tego, że Bóg wybiera to, co małe w oczach świata – „znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i położone w żłobie” (Łk 2, 12) – nie martw się więc, że mała pensja, nie atrakcyjny wygląd, słabo rozwinięte zdolności intelektualne.

6. To radość z tego, że już będzie pokój – „O, jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój” (Iz 52, 7) – koniec z lękiem o jutro!

7. To radość z tego, że Bóg nas pociesza – „Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem wszystkie ruiny Jeruzalem, bo Pan pocieszył swój lud” (Iz 52, 9) – koniec ze smutkiem, bo Bóg jest przy Tobie i ruczajowskiej Parafii.

8. Radość ta jest wielka – „Oto zwiastuję wam radość wielką” (Łk 2, 10) – przy Jezusie wszystko inne blednie.

9. Radość ta jest dla wszystkich – „Radość będzie udziałem całego narodu”(Łk 2, 10) – nie jak pieniądze czy władza, która jest dla nielicznych.

10. Radość tę trzeba wyśpiewać – „Wołaj z radość na cześć Pana cała ziemio, cieszcie się, weselcie i grajcie” (Ps 98, 4) – nie bójmy się otworzyć ust, by śpiewać kolędy!

Tej radości życzy Wam ewangeliczna perła, której dotykanie jest naszym powołaniem